بحاول أفكر اكتب ايه .. بس مش عارفة .. مش مافيش افكار فى دماغى .. بس عشان يمكن دماغى فيها حاجات كتير لدرجة انى مش عارفاها ولا عارفة ارتبها .. محتاجة اخد اجازة من نفسى و مش عارفة .. محتاجة افضى كل الافكار و الاوهام و الاحلام و ادلقهم على الارض و ارجع ارتبهم تانى .. زى ما بعمل فى دولاب هدومى بالظبط .. مع انه مش دايما مترتب .. بس دايما عارفة لو احتجت لحاجة هلاقيها فين بالظبط .. بس حالة مخى دلوقتى مش زى حال الدولاب أبدا .. بدور على حاجات كتير و مش لاقياها .. و افكار صدت و افكار تاهت و احلام ضاعت و حاجات كتير ماتت .. و حاجات و حاجات .. و حاجاااااااااااات
قررت انى افضى رف رف من الدولاب .. قصدى من مخى .. و بلاش اكربسها فوق نافوخى .. احتمال لو خلصت رف و بعد كده عملت اللى بعده و كاويت الافكار و رتبتها حسب تدرج الالوان و حطيت افكار البيت فى ناحية و هدوم الخروج فى اول رف من النصف الايمن من مخى .. ارتب كل حاجة و ماحسش بالكركبة دى ..يبدو ان الهدوم دخلت على الافكار و مخى وقع جوة الدولاب .. اسيبكوا بقى و ابتدى المشوار .. مشوار الالف ميل يبدأ بترتيت الدولاب رف رف بروقان و انا باسمع .. مقدرش انسا ك
قررت انى افضى رف رف من الدولاب .. قصدى من مخى .. و بلاش اكربسها فوق نافوخى .. احتمال لو خلصت رف و بعد كده عملت اللى بعده و كاويت الافكار و رتبتها حسب تدرج الالوان و حطيت افكار البيت فى ناحية و هدوم الخروج فى اول رف من النصف الايمن من مخى .. ارتب كل حاجة و ماحسش بالكركبة دى ..يبدو ان الهدوم دخلت على الافكار و مخى وقع جوة الدولاب .. اسيبكوا بقى و ابتدى المشوار .. مشوار الالف ميل يبدأ بترتيت الدولاب رف رف بروقان و انا باسمع .. مقدرش انسا ك
No comments:
Post a Comment