اعتراف

عايزة أعترف بحاجة .. مش سهل عليا انى اعترف بيها

طول عمرى من و انا صغيرة بحسد أبويا على صحابه .. و كل مايمشى فى اى حتة سواء

فى النادى أو تحت البيت لو نزلنا نشترى حاجة ولا لو رحنا المنشية ولا محطة الرمل ولا حتى سيدى بشر ولا ركبنا العربية ولا حتى الترام .. إلا و لازم يقابل حد يعرفه و يسلم عليه و ياخده بالحضن و فينك يا راجل و فينك يا عم .. عنده صحاب كتيييير جدا .. و مع انهم قلو كتير عن زمان .. بس لسه اقدر اقول ان عنده صحاب كتير

كنت فى المدرسة زمان فى حضانة و ابتدائى علاقتى بكل الناس زمايل مش اكتر .. فى

الاوتوبيس الصبح .. و فى الفصل و فى البريك و لما باروح مكنتش بفتكر حد .. ولاحوارات هاتوا نمرة التليفون نرغى بقى و الكلام ده .. و لا حتى كنت اعرف معايا فى النادى ولا لا و نروح سوا يوم الجمعة و الحاجات دى

صحابى كانوا جدتى اللى بقضى معاها كل الايام و ابويا يوم السبت و ماما لما بتفضى من شغلها

لما كبرت و بقيت فى اعدادى و شفت بابا و صحابه و فهمت يعنى ايه صحاب .. و كان وقتها تعريف الصحاب .. انهم ناس لطاف بنقضى وقت جميل فى المدرسة سةا و نقعد جمب بعض فى الفصل و البريك بنبقى مع بعض برضه و يا سلام بقى لو كننا فى نفس الاوتوبيس كده نبقى انتيم جداا و يا سلام يا سلام لو تطورت علاقتنا و بقى معانا نمر تليفونات بعض عشان لو احتجت اسأل على حاجة فى الواجب ولا امتحان يكون عندنا تانى يوم و الشلة اللى كنت بحلم بيها برضه ماعملتهاش ولا حتى كان ليا عدد من الصحاب غير واحدة و ماكانتش معايا فى الاوتوبيس بس كان معايا نمرتها

مرحلة ثانوى بقى .. جالى احباط فى اول اولى ثانوى لأن مدرستى كانت اعدادى بس .. و نظرا لأن زى ماعرفتوا ماكنش فى صحاب .. ماباقاش فى حدمعايا فى مدرستى الجديدة .. و اكتشفت من وقتها انى معنديش مقومات الصديق الناجح .. لا عرفت اعمله فى اعدادى .. ولا بتوع ثانوى عرفت احافظ عليهم .. و كانت مواصفات الصديق ايامها حد ابن حلال كده ناخد الدروس سوا وماكنش عندى ثقافة الخروج و الاجتماعيات برضه .. و معرفش ليه .. وخلصت المرحلة

جينا للكلية .. و أول كلية رحتها و قعدت فيها سنتين .. ماعرفت بنى ادم فيها .. كنت زى ما بروح زى مابرجع البيت .. ده اصلا لو كنت نزلت من البيت عشان احضر حاجة فى المحاضرات

و ف تانى كلية .. قعدت تلات سنين برضه ماعرفش حد .. و اللى عرفتهم كانت معرفتهم بيا بالصدفة البحتة .. و معظمها علاقات عابرة أيام الدراسة و الامتحانات و تصوير محاضرات ..و بس على كده

مرحلة أدوار .. هى اللى اقدر اقول عليها نوعا ما بقى عندى صحاب .. أو تحديدا .. بقى ليا زمايل و زميلات و بقيت باعرف بشر .. الكلام ده ممكن يزعل ناس كتير منى .. و هايقولوا ماحنا كلنا صحابك .. و كلنا بنحبك

نفسى بقى اقول تعريف الصداقة اللى محتاجالها .. هو جميل انك تعرف ناس و الناس دى تحبك و انت تبادلهم الحب ده و نقضى وقت حلو مع بعض .. و نعمة من ربنا انك تبقى محبوب و يكون ليك شعبية بين صحابك .. و انا والحمدلله دى عندى .. حتى اللى مايعرفونيش كويس بيحبونى .. طب ما هى دى المشكلة .. انا اللى بيعرفنى كويس و يقرب منى اوى .. بيشوف فيا عيوب كتيرة .. مش زى ما هو واضح للناس

الصحاب بالمفهوم اللى بدور عليه .. .. مش عارفة اقول التعريف بالظبط بالكلام .. بس عارفين اللعبة بتاعت الثقة دى لما تبقى واقف و مدى حد ضهرك و ترمى نفسك عليه و يلحقك قبل ما تقع .. هو ده بالظبط اللى بدور عليه

انا و بدون مبالغة .. عمرى ماعرفت احافظ على بنى ادم بحبه و يفضل يحبنى بنفس الدرجة طول الوقت .. و ده مرض .. و اعترف بذلك .. و زى ماقلت .. مش سهل عليا انى اقول الكلام ده .. بس هى دى الحقيقة ..قريت كتاب كيف تكسب الاصدقاء و تؤثر فى الناس .. و حاولت اصلح من نفسى بس الظاهر مش نافع و ده مش اكتئابى المزمن .. لكن دى الحقيقة .. و اسألوا أى حد قرب منى اوى .. هايكون زعلان منى اوى ... و لو عرفتوا ايه الحل ابقوا قولولى عشان انا مش عارفة اعمل ايه